Kolyma
Kennels
De Willow Jaren - The Willow Years
On these pages you will find a variety of pictures we took of the dogs, the people I met, the training I was privileged to participate in, and the stories Earl and Natalie shared with me during those years I visited the Howling Dog Farm between 1965 & 1985. At this time I visited almost twice a year, on my mission to try to persuade Earl and Natalie to sell specific dogs to our musher friends in Europe, or to ourselves, as we felt we were missing some specific genes in our breeding programs.
These are not in any chronological sequence, they are simply in the order I found them in my files and how they came to mind, thinking back about it all.
Op deze bladzijden zal je een varieteit van fotos die we maakten van de honden, de mensen die we er ontmoetten, trainingen die ik mocht meemaken en verhalen die Earl en Natalie met me deelden in die periode (1965-1985) waarin ik regelmatig twee maal per jaar op de Howling Dog Farm langs kwam in een poging Earl en Natalie te overtuigen dat ik een specifieke hond voor één van onze Europese Mushersvrienden nodig had dan wel voor onszelf wanneer we het gevoel hadden dat we extra en vaak zeer specifieke genen nodig hadden voor ons eigen fokprogramma.
Niet in chronologische volgorde. Je zal het allemaal tegenkomen zoals ik het in mijn files gevonden heb en het allemaal weer boven kwam drijven eraan terugdenkend.
De Howling Dog Farm doglot. Ik telde de honden iedere keer als ik kwam. Dit deed ik ook om Earl te misleiden dat ik rondkeek om te shoppen! Earl hield me ijzig in de gaten als ik er rondliep!
The Howling Dog Farm dog lot. I counted the dogs each time I visited, but hid this from Earl, as actually I was shopping, and Earl watched me like a hawk when I was out there!
Natalie traint hier Alaskan's Rene of Anadyr voor een tentoonstelling
Natalie preparing Alaskan's Rene of Anadyr for a dog show
Earl bezig voor het aanleggen van de trails. Excellente werktraining voor de honden!
Earl preparing for trail-building. Excellent work training for the dogs!
Summertime! Hier span ik Alaskan's TChakoo of Anadyr in voor een training
Summertime! Me hooking up Alaskan's TChakoo of Anadyr for a training run
Training in de gravelpit aan de overkant van de weg. Astro in lead... hard werk voor de handlers!
Training runs in the gravel pit opposite the road. Astro in lead... hard work for the handlers!
Earl zich voorbereidend voor het avond voeren van de honden
Earl preparing for the evening feeding of the dogs
Dr. Lombard komt even langs...
Wanneer het weer Rondytime was, kwam Dr. Roland Lombard altijd bij de Norrisen langs. Ik heb een aantal keren het voorrecht gehad hem daar te ontmoeten, Lew en ik waren in die periode al een goed eind opweg in de sleehondensport in Centraal Europa, en de sport ontwikkelde zich daar op een spectaculaire manier.
Naast hem en Natalie staand voor het raam waardoor uit uitkeer op de doglot deelde ik aarzelend een gedachte met hen wat Lew en mij al een tijd bezig hield:
“Lew en in hebben al geruime tijd sterk de indruk dat in onze fokkerij de invloed van het teefje/dam op het nest veel groter is dan waar haar in het algemeen credit voor gegeven wordt. Het is altijd de reu/Sire die de credit voor de kwaliteit van de pups krijgt. Lew en ik beginnen er steeds meer van overtuigd te raken dat de invloed van de moederhond/dam op haar pups op zijn minst even groot is, zo niet groter.”
Tot mijn verrassing werd dit door beiden bevestigd… “De kwaliteit van de teven in je kennel en je fokprogramma is bepalend Els. Zij zijn voor tenminste 75% de reden voor de kwaliteit van de honden die je fok programma voortbrengt. Punt is, je kan je beste teven fokken met de best beschikbare reu. Aangezien deze reu aanzienlijk vaker in staat is zich voort te planten dan mogelijk is met jouw top teefje, is dit gegeven mede de reden de reu/sire de credit te geven voor de nazaten die hij voortbrengt in plaats van de moeder honden/dams daarin te betrekken.”
Lew en ik hebben voorafgaand aan een van de Rondy wedstrijden Dr. Lombard een uitgebreid interview afgenomen. Ik heb dat nog steeds op een bandje staan. Ook hebben we die wedstrijd toen gefilmd. Die film heb ik ook nog.
Dr. Lombard Calls...
When Rondy time came, Dr. Roland Lombard always paid a visit to the Norris household. Several times I had the privilege to meet him there. Lew and I were well on our way by then in sled-dog racing in Central Europe, and the sport itself was developing in a spectacular way.
Standing next to Natalie and Dr. Lombard one day, looking out together over the Anadyr dog-lot, I put one of my thoughts to them:
“Lew and I have the strong impression that in our breeding program the influence of the female/dam of the litter is far greater than is usually given credit. It is always the Sire that gets the credit of the quality of the offspring, but Lew and I feel that the dam's impact on the pups is at least as big, if not bigger.”
To my surprise both confirmed this… “The quality of the bitches in your kennel and breeding program is imperative Els. They are at least 75% responsible for the quality of the dogs your breeding program produces. The point is, you can breed your top female to the best male available. But this top male will be used a considerable number of times more often than that good female ever will be. And because of this, the tendency to give him the credit, instead of the dam's of the litters he produces, will prevail.”
Lew and I interviewed Dr. Lombard extensively prior to one of the Rondy races, which I still have on tape. We also made a film of that race, and I have that too.
Dr. Lombard’s Dogbox, met ruimte voor 20 tot 25 honden
Dr. Lombard’s Dogbox, with room for 20-25 dogs
Dr. Lombard opgang komend voor zijn Rondy
Dr. Lombard getting ready for his Rondy
Iglo Pak’s Tok klaar voor zijn Rondy
Iglo Pak’s Tok ready for his Rondy
Bezig Tok te harnassen
Starting to harness up Tok
Lombard’s team op volle snelheid opweg naar de Rondy overwinning dit jaar
Lombard’s team stretched out on its way to Rondy victory that year
George Attla valt even binnen in Willow...
Zoals in vele Arctische landen gebruikelijk was - en nog steeds neem ik aan - is het verboden je huisdeur op slot te doen. De reden: gezien de extreme temperaturen en sneeuwcondites kan iemand op je drempel terecht komen en de toegang tot je huis zijn leven redden.
Dus ook de voordeur van de het huis in Willow stond - en staat - altijd open. “Hey, een dogbox op de parkeerplaats!” hoorde je regelmatig vroeg in de ochtend iemand roepen. “Ga maar achter de bank kijken” luidde de opdracht van Earl. Toen ik een keer zelf achter die bank ging kijken waar alle parka's en winterpakken in een grote berg opgestapeld lagen, vond ik daar - diep slapend – George Attla!
George Attla was in zijn tijd een boeiende en zeer dominante en markante persoonlijkheid. Zoals bekend is er een film over zijn leven gemaakt. Ik bewaar nog steeds met trots goede herinneringen aan het feit dat ik hem een aantal keren keer heb mogen ontmoeten, zittend rond de grote eettafel bij de familie Norris thuis in Willow. De verhalen die hij vertelde, zijn manier van leven... zijn team in acties gezien hebbend op de trails van Anchorage en Fairbanks op het hoogtepunt van de grote rivaliteit tussen hem en Dr. Roland Lombard... zal ik nooit vergeten.
Lew en ik maakten een film van één van hun Rondy wedstrijden tegen elkaar. Ik ben bezig om hier foto's vanaf te halen. Dat is niet eenvoudig, maar dat gaat lukken! Tot die tijd alvast deze foto's...
George Attla arrives at Willow...
As is well known in Arctic countries, it was - and I expect still is - forbidden to lock your doors. With such extreme temperatures and snow conditions, someone might end upon your doorstep and access to your home might well save their life.
So, the front door of the Willow residence was - and I am sure still is - always open. “Hey, there is a dog box sitting outside” someone would mention early in the morning. “Go have a look behind the couch!” Earl would tell us. One time I went looking, and indeed, behind the couch, where all the parka's and kennel suits were stashed - a huge mountain of it – there I found George Attla sleeping soundly!
George Attla was a very prominent and remarkable musher in his time. A movie about his life has been made. I have proud memories of meeting him several times, sitting around the big dining table at the Norris' residence in Willow. The stories he told, the kind of life he led... watching his team in action at the Rondy races, when the rivalry between him and Dr. Roland Lombard was at its peak... I will never forget.
Lew and I made a movie about one of their Rondy races... I am in the process extracting pictures from that film. This is not an easy job, but I will succeed, I promise. Until then these pictures will have to do...
George Attla’s dogbox met een capaciteit van rond de 20 honden
George Attla’s dog box with a capacity of around 20 dogs
Geroge Attla een van zijn honden harnassend
George Attla harnessing one of his dogs
Attla werd tweede in deze 1969 Rondy wedstrijd. Als ik me goed herinner won hij de Fairbankswedstrijd dat jaar
Attla came in second in this 1969 Rondy race. If I remember correctly, he won the Fairbanks Race that year
