Kolyma
Kennels
Earl and Natalie Norris were very reluctant to let Bonze go. I was interested in her because of her genetic background, as she was sired by Alaskan’s Nicolai II of Anadyr (Astro’s son) and her dam was Alaskan’s Chevelle of Anadyr, our Chatka’s mother as well, which made her excellent for line breeding into our strain. She had the typical good Anadyr conformation, well within the standard and a nice coat texture and head expression. She was not shy, but absolutely disliked people - anybody who merely looked at her was scolded for sure. Bonze and me made our peace after some time (I really grew fond of her), but I was the only one who she allowed to harness her or touch her pups. I promised Natalie that we would never let her go from our kennel, which we honoured of course. Bonze’s first litter consisted of 8 pups, which took us completely by surprise, as we never had such a big litter before and, luckily, never had again. However, Bonze raised them all easily and without any problem.
Bonze kreeg ik met moeite los van Natalie en Earl Norris. Ik was zo in haar geïnteresseerd omdat ze een dochter van Alaskan’s Nicolai II of Anadyr en Alaskan’s Chevelle of Anadyr was. Nicolai was zoon van Astro en Chevelle was onze Chatka’s moeder. Prachtige lijnteelt naar de honden die we al hadden dus. Bonze zelf was mooi typisch en evenredig gebouwd en goed binnen de standaard. Ze werkte goed op de farm in de Anadyrteams. Ze had een mooie vacht ook en een mooie uitdrukking in hoofd. Ze was niet schuw maar hield absoluut niet van mensen en schold iedereen uit die er ook maar naar haar keek! Gelukkig sloten wij samen vrede maar ze wilde absoluut alleen door mij geharnast worden en ik was de enige die aan haar pups mocht komen. Ze lag me na aan het hart. Ik beloofde Natalie dat ik haar daarom nooit uit onze kennel zou laten gaan en belangrijk was natuurlijk wat voor temperamenten ze zou geven in haar pups. Haar eerste nest bestond uit maar liefst 8 pups, zo’n groot nest hadden we nog nooit gehad en daarna ook niet meer gelukkig, maar Bonze had hier totaal geen moeite mee en trok het op haar sloffen.
Onze Anadyr Honden - Our Anadyr Dogs
Malchek had iets uitstaande ellebogen (out of elbow) maar had een goede schouder, was rangy en een goede achterhand. Hij had een heerlijk tempereament - sound as a bell! - en heel mooie vacht. Slim was hij en een goed gevoel voor humor, mens wat kon je met hem lachen. Waarom we hem nooit gefokt hebben? Dat is een van onze grote fouten geweest in ons fokprogramma.
Mijn verhaal over hem heeft dat misschien iets goed gemaakt hoop ik.
Malchek was a little out of elbow but had a good shoulder, was rangy and had a good rear end. Beautiful temperament - sound as a bell! - and beautiful coat texture. Smart and a wonderful sense of humour, gosh, you could laugh with that one! Why we never bred from him is one of the big mistakes we made in our breeding program.
My story about him will hopefully make up for that.
Klik ter vergroting pedigree
Click to enlarge pedigree
Red had naar onze mening de absoluut perfecte conformatie. Prachtige schouderligging in combinatie met lengte in rug (rangyness) , diepte borstkas en achterhandhoeking. Schouderhoogte ook perfect, iets onder de standaard. Dat gekoppeld aan zijn drive (werkwilligheid) en volstrek sound temperament maakte dat hij - in de fase waarin wij waren met ons team - veel te goed voor ons was. Gelukkig is hij vrij snel in onze latere teams echt goed tot zijn recht gekomen. Het is de mooiste echt rode hond die ik tot nu toe ooit gezien heb en - naast twee van Chatka's Astro teefjes Valerie en Vainina - de beste hond in ons team en onze kennel gehad te hebben. Het was een voorrecht. Ik heb kans gezien hem Kampioen te showen, wat een hele klus was omdat hij een broertje dood aan tentoonstellingen had. Liet me geen moment uit het oog en schreeuwde de hele boel bij mekaar als ik er ook maar over dacht hem in zijn bench even alleen te laten. Bleef de hele volgende dag bar uit zijn humeur!
Red had in our opinion the absolute perfect conformation. Beautiful shoulder angulation combined with ranginess, breast-depth and rear end. Nicely within the standard. All this together with his drive and absolute sound temperament made him - at the stage we were at when we got him - far too good a sled-dog for us. Luckily, pretty soon he came to his own in our later teams. Red was truly the most beautiful red dog I had ever seen, and - together with Chatka's two Astro females Valerie and Vainina - the best dog we ever had the privilege to have on our teams and in our kennel. I managed to show him as a Champion, which was quite a job as he utterly detested dog-shows. Kept his eye on me the whole time, and screamed his head off if I dared to leave him alone on his bench! He would then be grumpy the whole next day back home!
Red’s RvB Kampioens Kruis 1971
Red’s RvB Championship Cross 1971
Klik ter vergroting pedigree
Click image above to enlarge pedigree
Chatka was wat schuw maar op haar manier erg aanhankelijk toch en had zo'n heerlijke lach! Goede conformatie maar iets aan de kleine kant. Ze had een prachtige blauwgrijze vacht waar haar ogen precies bij kleurden. Dat kom je niet vaak tegen. In haar nest met Red heeft ze ons uitbundig vriendelijke honden gegeven die graag wilden werken. Een aantal waren fiks aan de maat, dat wel! Absoluut geen showtypes!
Chatka was somewhat shy, but in her own way very close to us and eager to please and had such a wonderful smile! She had a good conformation but somewhat on the small size. Beautiful blue-grey coat which was an exact match to her blue/grey eyes. You don't see that too often. In her litter with Red she gave us pups with a happy temperament, who loved to work. Some turned out oversized with big funny faces, not exactly show types!
Klik ter vergroting pedigree
Click to enlarge pedigree
Whitey had a beautiful line-bred pedigree into the Ch. Alaskan’s Bonzo of Anadyr side. Whereas her dam, Alaskan's Rene of Anadyr, was of Seppala stock on her sire's side, but she had Ch. Bonzo in her background as well.
Whitey was well angulated, worked good and had a nice, friendly temperament. Her face and muzzle were somewhat too “snipey” for our liking and her coat could have done with more structure, more density.
She was not a good eater, which worried us somewhat. Siberians are “easy keepers,” one of the assets of the breed, but we got too much of that in Whitey, as it was very hard to have her keep her weight.
Whitey had een hele mooie lijnteelt stamboom naar de Ch. Alaskan’s Bonzo of Anadyr kant via haar vader (sire) Alaskan's Bonzana of Anadyr, terwijl ze via haar moeder (dam) Alaskan's Rene of Anadyr half Seppala was maar Ch. Bonzo terug te vinden was als haar Grootvader.
Whitey was goed gehoekt, werkte goed en had een goed vriendelijk temperament. Haar voorsnuit was wat te spits naar onze smaak en haar vacht wat te los in structuur. Ze was geen goede eter, wat ons zorgen baarde. Siberians zijn van nature “easy keepers,” kunnen toe met weinig voer, een waardevolle eigenschap in hun land van oorsprong - maar Whitey had teveel van die eigenschap. We hadden behoorlijk moeite haar op gewicht te houden.
Klik ter vergroting pedigree
Click to enlarge pedigree
Klik ter vergroting pedigree
Clickto enlarge pedigree
Spot was a pure Seppala on his dam's side and half Seppala on his sire's side. His grandsire, Shango of Seppala, a very famous dog in the history of the breed.
Spot had all the assets of the Seppala strain: beautiful plush coat, typical head, lovely temperament, solid hard worker and had good Anadyr conformation. We got a lot of Seppala qualities in the litter we bred from him, retaining the Anadyr conformation and high strung drive we were always after. We were very happy with that.
Spot was puur Seppala aan zijn moeders (dams) kant en half Seppala aan zijn vaders (sires) kant. Zijn grootvader was Shango of Seppala, een beroemde hond in de geschiedenis van het ras.
Spot had alle waardevolle kwaliteiten van de Seppala lijn: prachtige dichte dubbele vacht (plushcoat), mooi typisch hoofd en uitdrukking, goed vriendelijk temperament, solide harde werker maar de Anadyr conformatie. We zagen veel van deze kwaliteiten terug in de twee nesten die we van hem kregen, waarbij we de Anadyr conformatie en werkeigenschappen - waar we altijd op uit waren in onze fokkerij - wisten vast te houden. Daar waren we erg blij mee.
Klik ter vergroting pedigree
Click to enlarge pedigree
We kochten Blackey als pup omdat ze dezelfde ouders had als Red maar uit een later nest. Ze was een reuze grappige hond, was dol op tentoonstellingen maar wilde boven op haar bench liggen omdat ze dan een goed overzicht had over de hele hal (en mij goed in de gaten kon houden). Waar ik me ook bevond, we hadden altijd meteen oogcontact en dan oehoe'de ze even naar me.
Ze had goede hoekingen en een erg leuk temperament. Heeft ons sound en hardwerkende pups gegeven in de twee nesten die we van haar kregen. Dit nest van 4 reuen gaf ons Ch. Wobask of Kolyma die veel van Spot in zich had maar een snelle sleehond was. Axel & Liz Vermehren van Denemarken vielen voor hem en wilden hem zo graag van ons kopen dat we hem uiteindelijk hebben laten gaan maar niet voordat we twee nesten uit hem gefokt hadden. Liz heeft hem Kampioen geshowed en had net zoveel pret met hem als ik met zijn moeder!
We fokten deze combinatie omdat we haast hadden met de fok van Spot en Blackey werd loops. Maar het nest was goed!
We got Blackey as a pup, she was out of the same parents as Red but a later litter. She was such a funny girl, loved dog shows but wanted to lay on top of her bench so that she could oversee the whole hall (and keep a good eye on me!). Wherever I was in the hall, we always had eye contact and she acknowledged me with her howl if we did!
She had good angulation all around and a sweet temperament. Gave us sound and hardworking pups in the two litters that we bred from her. This litter of four males gave us Ch. Wobask of Kolyma who had a lot of Spot in him but was a fast sled-dog. Axel and Liz Vermehren from Denmark really fell in love with him and wanted to buy him very much. It took a while for us to let him go, but eventually we did, after we bred him twice. Liz showed him as a Champion and had as much fun with him in the show-ring as I had with his Dam.
We bred this combination because we were in a hurry to get litters from Spot, and Blackey came in heat, but it turned out quite well.
Blackey’s RvB Kampioens Kruis 1973
Blackey’s RvB Championships Cross 1973
Babiche was in menig opzicht een bijzondere hond. Hij had een goede conformatie en formaat, goede vacht - zijn staart had wel wat langer kunnen zijn! - een solide harde werker en zeer tolarant en vriendelijk temperament en een spectaculair mooi typisch Siberian Huksy hoofd en uitdrukking. Babiche was dol op dogshows. Alles wat ik te doen had was hem aan de andere kant van de lijn vasthouden. Nooit hoefde ik hem in “showpositie” te zetten zoals je zo vaak ziet. “Babiche, de keurmeester kijkt... let even op” en hop, hij stond perfect in positie en draaide zijn mooie hoofd rustig naar de Keurmeester. Zijn gangwerk – zoals dat bij alle Anadyrhonden perfect was - deed de rest. Babiche heeft een aantal keren de Groep gewonnen en werd twee maal Best in Show. In training kon je iedere jonge hond naast hem in het harnas zetten. Ongeacht de troep die ze ervan maakten, Babiche zetten hen rustig op hun plaats.
Babiche was a special dog in many ways. He had good conformation and size (although his tail could have been somewhat longer!), a good coat, a solid hard worker, friendly and very tolerant temperament and a spectacular typical Siberian Husky head and expression. Babiche loved dog-shows and all I had to do was hold the leash. Babiche did the rest... never had to put him in “show position” as you see so often. As soon as I whispered “Judge is watching” hop... he stood in position and turned his beautiful head to the judge. His movement – being a true Anadyr dog who all moved like a dream - did the rest. Babiche won several Groups and was twice awarded Best in Show. In training you could put any pup or other dog next to him, and no matter the mess they made, Babiche patiently sorted them out. He was such an asset, in so many ways.
Klik ter vergroting pedigree
Click to enlarge pedigree
Het was Traditie om een hond uit het winnende team op de medaille te zetten van Europees kampioenschap. We wonnen in Saingelegier 1976, hier Babiche.
Traditionally the face of a dog on the winning team was put on the medal of the European Championship Race. We won Saingelegier in 1976, and here is Babiche.
Babiche’s RvB Kampioens Kruis
Babiche’s RvB Champions Cross
Een keer raakte ik met mijn 5 hondenteam in een totale whiteout in één van de Zwitserse wedstrijden. Nauwelijks trailmarkeringen te zien en door de marginale sneeuwcondities geen trail te bekennen. Lew had me onze beste honden gegeven maar deze wedstrijdhonden hadden geen idee waar we waren en hoe thuis te komen en ikzelf ook niet. Gelukkig vond ik een hek waar ik het team aan vast kon zetten... en toen zag ik Babiche - die in wheel stond en nog nooit lead gelopen had - rustig en vol zelfvertrouwen met zijn gezicht in een bepaalde richting staan. Ik besloot hem alleen in lead te zetten en hem verder te vertrouwen. Geloof me, ik was bijna in tranen toen hij ons allemaal veilig over de finishlijn en thuis bracht. Vanaf toen heb ik alleen nog maar wedstrijden gelopen met Babiche als mijn leidershond. Samen hebben we veel jongen honden ingebroken in harnas. Babiche, een ongekend waardevolle en dierbare hond waar ik een blind vertrouwen in had en - op zijn eigen manier - een waardige zoon van Ch. Alaskan’s Bonzo of Anadyr.
Once I got totally lost in a whiteout with my five-dog team in one of the Swiss sled-dog races. Hardly any markings on the trail and in the marginal snow conditions, no trail visible either. Lew gave me his best front-dogs, but these race-dogs had no idea where we were or where to go, and neither did I. In desperation I managed to hook the team to a fence... and then I noticed Babiche - who never ran lead before - standing quietly and confidently in wheel, with his face pointing specifically in one direction. I decided to hook him up front alone and just put my confidence in him... Believe me, I was almost in tears when he brought me home safely and I will never forget Lew’s surprised face when we came over the finish line. From then on any team I took out on a race-trail, Babiche was my leader. And in training, so many young ones we broke in harness together! I trusted him blindly, a gem of a dog and a true son of Ch. Alaskan’s Bonzo of Anadyr in his own right.
Babiche brengt ons veilig thuis - Babiche leading us safely home
Zo zag ik Silver staan op de Farm
That’s how Silver caught my eye on the Farm
Silver - heerlijke uitdrukking
Silver - I loved his expression
Klik ter vergroting pedigree
Click to enlarge pedigree
Silver had een heel mooit hoofd en excellente hoekingen. Hij was een elegante hond. Zijn vacht liet echter iets te wensen over - wat te los in structuur - maar dat is makkelijk in de fokkerij te corrigeren. Echt snelle hond in ons team en zeer geconcentreerd in zijn werk. Hij heeft het goed gedaan in de fokkerij en zijn vachtstructuur niet te veel doorgegeven in zijn nazaten. Na zijn Winnertitel en Best of Breed en 2e in de Groep op de grote Winner tentoonstelling in Amsterdam, heb ik zijn show carriere verder niet afgemaakt. Waarom weet ik niet precies meer, waarschijnlijk was zijn vachtstructuur hier debet aan. De keurmeesters hebben het nooit gezien, maar ik was nogal kriegelig op dit soort punten. Als ik deze foto zie ben ik weer verbaasd dat Earl en Natalie Norris (Anadyr Kennels) hem hebben laten gaan. Veel later in de tijd heeft Earl me eens gezegd: “We hebben te veel goede honden naar Europa laten gaan, het heeft ons tijd gekost dit in ons fokkerij goed te maken.”
Silver had a beautiful face, excellent angulation and bone structure. He was an elegant dog, however, his coat left much to be desired, somewhat too loose in structure, but that is easily corrected in breeding. He was also a very fast team dog and very concentrated on his work. Following his win and Best of Breed, and second in the Group, at the big Amsterdam Winner-show, I never completed his show career, I don't quite remember why, probably because of his coat structure. The judges did not seem to notice this, but I was rather fuzzy about these points. He did well in breeding and fortunately did not pass on his coat to his offspring too often. I am still amazed that Earl and Natalie Norris (Anadyr Kennels) let him go! Much later in time Earl said to me once: “We let too many good dogs go to Europe, it took us time to make up for this in our breeding.”
Alaskan’s Bonze of Anadyr
at the Howling Dog Farm
Klik ter vergroting pedigree
Click to enlarge pedigree
Klik ter vergroting pedigree
Click to enlarge pedigree
Goosak was a red half-woolly (longer then normal coat length) which was good in structure and density. I bought him because of his size, his type and expression in head, his temperament, his willingness to work and his genetic background. He was the product of beautiful line-bred back to Ch. Alaskan’s Bonzo of Anadyr, a famous dog out of the Alaskan Kennels breeding program.
We needed Goosak to keep a check on the tendency in our breeding program towards oversized dogs and shyness. Apart from that, we wanted to keep our genetic “package” broad, and Goosak contributed considerably in that respect. We did not worry about his coat as this was a recessive factor and, as far as I know, he did not pass this on in his offspring. As far as shyness (spookiness) goes - not caused by lack of handling or socializing but genetically present in the breed - this is less well-known. One could get one spooky individual in a litter of otherwise sound pups. However, in close line or inbred combinations it has the tendency to happen more often. Oversize tendency can be corrected in one generation. Hence we needed Goos!
Goosak was een rode half woolly (langer dan normale vachtlengte) die goed van structuur en dichtheid was. Ik kocht hem vanwege zijn formaat, zijn type en uitdrukking in hoofd, zijn temperament, zijn werkwilligheid en afstamming. Hij was nl. prachtige lijnteelt terug gefokt naar Ch. Alaskan’s Bonzo of Anadyr, een beroemde hond uit de Alaskan Kennels fokkerij.
Wij hadden Goosak nodig om de tendens voor te grote honden en schuwheid in onze fokkerij onder controle te houden. Ook wilden we ons genetisch “pakket” breed houden. Goosak heeft hierin een grote bijdrage geleverd. We maakten ons geen zorgen over zijn vacht want dit is een recessieve factor. Voor zover ik weet heeft hij het in zijn nazaten ook niet doorgegeven. Hoe dat met de schuwheid zat - ook wel spookieness genoemd - die niet veroorzaakt wordt door gebrek aan handling of socialisering maar genetisch in het ras aanwezig, is minder bekend. Er kon er zomaar een spooky pup zitten in een nest met verder sound nest pups. Wel leek het meer voor te komen in te nauwe lijn- of inteelt combinaties. Te grote honden is in de fokkerij ook binnen één generatie te corrigeren. Vandaar dus Goos!
Klik ter vergroting pedigree
Click to enlarge pedigree
Yenka in 2e wheel, rechts vanaf de slee gezien
Yenka in 2nd wheel, right from the sled
There were two reasons why I took Yenka home from Willow. She was a daughter of Alaskan’s Nicolai of Anadyr II which would remove her one generation from Alaskan’s Astro of Anadyr genetically. There were several sons and daughters out of Astro in Europe by this time, which made Yenka’s background interesting.
The other reason was purely for her temperament. She was such an extremely happy and outgoing dog, but not to everyone, to strangers she could be quite reserved. I was not that familiar with this kind of temperament in the breed. In overall conformation she was somewhat too leggy, but her ranginess, angulation and type was good. And she took to her tasks with an enthusiasm that got the whole team going and always made us laugh!
She developed uterus problems after her second litter and we had her spayed. After the operation she became very healthy and dynamic and became a valuable team-dog for us for several years. When older, she loved to run around free on our property - we would find her everywhere, but never outside the boundary line - and she became fast friends with our little watchdog and our other pets.
And then... early one morning I found her curled up in her basket, under her blanket. Like her J-litter pups some years earlier, she too had forgotten to wake up. Sometime that night she had peacefully left us to join them.
Om twee redenen besloot ik Yenka uit Willow mee te nemen. Ze was een Alaskan’s Nicolai of Anadyr II dochter, wat haar genetisch een generatie verwijderde van Alaskan’s Astro of Anadyr. Er waren inmiddels verschillende zoons en dochters uit Astro in Europa, en dit maakte Yenka’s achtergrond dus interessant.
De andere reden was puur voor haar temperament. Ze was zo'n uitbundige en extroverte happy hond, maar opmerkelijk genoeg niet voor iedereen. Voor vreemden was ze gereserveerd. Een temperament wat ik nog niet in het ras was tegengekomen. In conformatie was ze wat te hoog op de benen maar goed rangy (lengte in rug) en goede schouderligging en goed gehoekt in achterhand. Ze werkte met een uitbundig enthousiasme in het harnas en bracht dat over op alle honden. Wat hebben we om haar gelachen.
Na haar tweede nest ontwikkelde ze baarmoederontsteking welke we operatief hebben laten wegnemen wat haar fysiek enorm goed deed. Ze moet dit dus latent bij zich gedragen hebben. Ze ontwikkelde zich als een betrouwbare teamhond in onze teams. In haar nadagen werd ze onze huishond en werd dikke vrienden met ons erfhondje. Ze genoot van het vrij loslopen op ons terrein, je kon haar overal en op de gekste plaatsen tegenkomen, maar nooit buiten de terrein grenzen.
Maar toen... op een ochtend vond ik haar opgekruld in haar mand en onder haar deken en was ze vredig ingeslapen. Net zoals haar haar pups was ook Yenka vergeten wakker te worden en haar J-pups achterna gegaan.
Alaskan’s Yenka of Anadyr II
2nd wheel links gezien vanaf de slee
Alaskan’s Yenka of Anadyr II
2nd wheel on the left, seen from the sled
Klik ter vergroting pedigree
Click to enlarge pedigree
Showing Curly 2e in Groep
Showing Curly 2nd in Group
We bought Curly, as Earl and Natalie Norris called him because of the small curls he had around his ears, when he was already five years old. He was a son of Alaskan’s Astro of Anadyr and his dam had Alaskan’s Nicolai I of Anadyr as her sire. Curly was a beautiful dog, with a wonderful soft and dense coat, good conformation, nice expression and was well within the breed standard, as well as a proven sled-dog in the Norris’ racing teams.
I intended to show Curly to his Champions title and we hoped to get at least two litters out off him, as we could have used his power and drive in our teams. He was used right away for breeding outside our kennel and produced nice typy litters. I showed him once and immediately he was judged second in Group in one of our big International Championship shows. However, fairly soon Curly started to have difficulties with the higher temperatures in the Netherlands. It was sad to see the problem he had with this in harness, and in the summer time he could hardly cope with life outdoors. We kept him in our inside kennels to help him, as it was considerably cooler under the thick thatched roof, but within two years he became infertile. He died aged only eight years old.
Curly, zoals Earl en Natalie hem noemden omdat hij een paar kleine krulletjes bij zijn oren had, kochten we toen hij al ruim 5 jaar was. Hij was een Alaskan’s Astro of Anadyr zoon en zijn moeder was een Alaskan’s Nicolai I of Anadyr dochter. Curly had een prachtige dichte vacht, goed sound temperament, mooi hoofd en goede conformatie, prima binnen de rasstandaard. Natuurlijk een bewezen sleehond in de Norris’ wedstrijd-teams.
Ik was van plan hem kampioen te showen en we hoopten tenminste twee nesten binnen onze kennel uit hem te fokken. Daarnaast konden wij zijn ervaring en kracht goed in ons team gebruiken. Curly werd direct buiten onze kennel voor de fok gebruikt en de nesten waren goed. Maar al snel begon Curly moeite te krijgen met ons klimaat. Hij kon in het harnas slecht de warmte uit zijn lichaam kwijt raken en ook in de zomer in de kennel had hij daar erg veel moeite mee. We hielden hem gedurende de zomer dan ook in de binnenkennels want daar was het veel koeler onder het rieten dak. Het was verdrietig om te zien hoe snel hij ouder werd en binnen twee jaar was hij onvruchtbaar. Ik heb hem maar één keer in een van onze grote Internationale Kampioen shows uitgebracht, daar werd hij meteen 2e van de Groep (Poolhonden en Keesachtigen) maar ik heb het hem verder niet meer aangedaan. Hij is niet ouder dan 8 jaar geworden.
Klik ter vergroting pedigree
Click to enlarge pedigree
Alex staat prima voor de foto
Alex standing nicely for the photo
We purchased Alex because he was well within standard for shoulder height – and we were tending to get oversized dogs in our breeding program – and in possession of all the other good Anadyr assets, which were so important in the genetic background of our breeding program: shoulder-angulation, rangyness (length in back), good rear-angulation and drive. He also had a very stable and sound temperament, and was a good, solid hard-working team dog for us.
With Alex's genetic background we created some distance away from Nicolai II, but stayed well within our breeding program, breeding back towards Astro with different dogs. We used him for breeding with one of our Alaskan’s Pala of Anadyr daughters: Go Go Girl of Kolyma. Alex was used by Klaas Stapert (Navarana Kennels) and Axel Vermehren (Yokon Kennels) for breeding.
The prefix Takkalik refers to the kennel name of Ken Weagle, Canada.
We kochten Alex omdat hij in schouder-hoogte ruim binnen de standaard viel – wij hadden in onze fokkerij de tendens tot te grote honden – en alle goede Anadyr-eigenschappen had die wij zo belangrijk vonden in de genetische basis van ons fokprogramma: schouderligging, lengte in rug (rangy), goede achterhand en drive (wil tot werken). Plus een fijn stabiel/sound temperament. Hij was een goede solide teamhond in onze teams.
Met Alex's afstamming brachten we Nicolai II verder naar achteren in genetisch opzicht maar bleven wel in de hoofdlijn die wij volgden, nl de Astro lijn waarbij wij met verschillende honden genetisch op Astro uitkwamen. Wij gebruikten hem voor een van onze Alaskan’s Pala of Anadyr dochters: Go Go Girl of Kolyma. Alex werd ook door Klaas Stapert (Navarana Kennels) en Axel Vermehren (Yokon Kennels) voor de fokkerij gebruikt.
De Takkalik prefix refereert aan de kennelnaam van Ken Weagle, Canada.
Alex in rust in onze kennel
Alex snoozing in our kennel
Klik ter vergroting pedigree
Click to enlarge pedigree
J.J.’s verdrietige smoeltje - J.J.’s sad face
J.J. was the last Anadyr dog I purchased for our kennel. He was well within the breed standard and had all the good assets of the Anadyr dogs – including his genetic background – for our breeding program. But sadly J.J. was not a happy dog in our kennel. Some dogs do not function well with our way of kennelling, they prefer being hooked up to their doghouses, thus being safely within their own territory, and that was the case with J.J. The problem was (and still is) that keeping your dogs in that fashion is prohibited by Dutch law. In addition to the above problem, J.J. was also unable to adapt to the higher temperatures in the Netherlands, both in the kennel and training.
We tried to use him for breeding, but as we feared, he had became infertile because of the above problems, as also happened with Alaskan’s Grey Cloud of Anadyr. It still makes me sad when thinking of him, but luckily J.J. subsequently fared a lot better at Karin and Hans Bos’ Chenok Kennels, and became a good dog in their team. Still... I will put J.J. on my website, so that he will not be forgotten.
J.J. Hij was laatste Anadyrhond die ik voor onze kennel kocht. Hij viel goed binnen de standaard en had alle goede eigenschappen van de Anadyr honden – inclusief zijn afstamming – voor onze fokkerij. Maar J.J. was niet gelukkig bij ons. Sommige honden functioneren niet goed in ons systeem van kennel houden. Voor hen is het met een ketting aan hun eigen hok zitten – en daarmee een veilig eigen territorium hebbend – veruit de beste manier van functioneren. En dat laatste was het geval met J.J. Maar binnen de wet in NL was een dergelijke manier van honden houden verboden. Daarnaast kon J.J. Zich niet goed genoeg aanpassen aan de gemiddeld hogere temperaturen in NL. Had er moeite mee in het team in training maar ook in de kennel zelf.
We probeerden hem in te zetten voor de fokkerij maar wat we al vermoedden bleek ook het geval, hij bleek onvruchtbaar geworden te zijn zoals dat ook het geval was met Alaskan’s Grey Cloud of Anadyr. Heb nog steeds pijn in mijn hart als ik aan hem denk. Gelukkig ontfermden Karin en Hans Bos (Chenok Kennels) zich over hem, daar gedijde hij beter en was een goede hond in hun team. Toch zet ik hem in mijn website, zodat hij niet vergeten wordt.
J.J. in training in ons team
J.J. in training in our team
